◊ Hem bir duruşma hem de çift hikâyesini nasıl bir araya getirdiniz?
– Arthur Harari: Çift hikâyesi ilk fikirdi… Ve sonra işler katmanlar halinde bir araya geldi…
◊ Senaryoyu Arthur Harari ile birlikte kaleme aldınız. Bir olayı analiz eden gerilim filmi yapma fikri nasıl ortaya çıktı?
– Justine Triet: En başta özet olarak, bir kâbustan bahsetmeyi, özel hayatımın başkalarının cehennemi olduğunu düşündüm. Sonra çok daha uzun sürecek bir dava hakkında bir film çekmek istedim.
◊ Bu filmi Sandra Hüller için yazdığınızı söylemiştiniz. Sizce onu bu kadar özel bir aktris yapan nedir?
– Justine Triet: Doğru… Bu karmaşık senaryoyu besleyen o oldu… Sandra’da özel bir şey var, nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Gerçekten çok ama çok özel bir oyuncu…
– Arthur Harari: Rol için ondan başka birini düşünmek imkânsız gibi geldi. Sandra filmin başlangıç noktalarından biriydi. Bu saplantıydı. Onu hikâyenin tam merkezine almanıza yönelik güçlü arzuydu. O aklımızda varken başka birine rolü veremezdik.
◊ Sandra Hüller, tüm filmin sizin üzerinize kurulması üzerinizde bir baskı yarattı mı?
– Sandra Hüller: Benim için bu durum hiçbir şekilde problem yaratmadı. Zaten set gerçekten özeldi. Justine, herhangi bir baskıyla hareket etmiyor. Bence bu gerçekten iyi bir çalışma şekli ve bazı insanlar bundan örnek alabilir. Elbette, birinin “Senin için yazdım” demesi büyük gurur. Aramızdaki dostluğun ve sevginin farkındayım ve bunun için çok müteşekkirim.
◊ Filmde bir cinayet var. Tek tanık da çiftin görme engelli oğulları… Küçük çocuğun avukatlar tarafından sorgulandığı sahne de çok etkileyiciydi.
– Justine Triet: Mahkeme salonunda 10-15 gün geçirdik. Konuyu defalarca inceledik. Bu sahneleri hazırlamak için çok fazla zaman harcadık. Çocuk orada, yoğun bir şekilde sorgulanıyor ve kameranın bir yandan diğer yana hareket etmesi, neredeyse onun adına konuşması iyi olur diye düşündüm… Bu filmi yapmaktan büyük keyif aldım. Film çekmek çok büyük bir zevkti, belki de her zamankinden daha fazla… Neden bilmiyorum. Bunu da tam olarak açıklayamıyorum.
◊ Film boyunca hangi duyguları hissettiniz Sandra?
– Sandra Hüller: Bilmiyorum. İnsanoğlunu her tür duygu ve duygunun taşıyıcısı olarak görüyorum, ben de öyleyim. Burada, bu odadaki ve dünyanın her yerindeki herkesin her şeyi hissetme kapasitesi var ve bu yüzden mesele bunu nasıl kanalize edeceğimiz…
Göstermek için kapıları açmak ve bunu gösterme imkânına sahip olmak, göstermek için güvenli bir alandan bir çevreye sahip olmak harika bir his. Bu kadar. Bu, Justine’in ve ekipteki herkesin açtığı alan.
◊ Milo, görme engelli Daniel’i canlandırdın… Seni en çok zorlayan ne oldu?
– Milo Machade Graner: Justine ve diğerleriyle üç ay prova yaptık. Her seferinde, “Bu oldukça iyi görünüyor, ama doğru ruh halini bulmalısın” dedi. Çok fazla çalışma gerektirdi, bence sonuçlar oldukça inandırıcı oldu. (Gülüyor)
◊ Samuel, bu filmde olmak nasıl bir duyguyu?
– Samuel Theis: Benim için biraz özeldi. Çünkü sadece birkaç gün film setinde bulundum. Geldim ve hemen sette işlerin nasıl yürüdüğünü anlamam gerekiyordu. Justine ve Arthur çok keskin senaryolar yazdılar. Oyuncular için bunlar oldukça şaşırtıcı olan senaryolardır. İnanılmaz derecede uzunlardı. Nadiren böyle senaryolar alırız. Olaylar neredeyse psikanalitikti. Sette Justine bir müzisyen gibi çalıştı. Dikkatle dinledi. Hıza çok dikkat etti.
◊ Antoine Reinartz, siz neler söyleyeceksiniz?
– Antoine Reinartz: Sevdiğim şey, Justine’in her şeyi aylarca, belki de yıllarca hazırlamasıydı. Ancak bu film çekildiğinde çok özgür kalmamızı sağladı. Sete geldiğimizde, büyük bir hareket özgürlüğümüz vardı.
Hiçbir zaman bir kutuya kapatılmadık. Kendi adıma konuşacak olursam, benim için harika bir deneyimdi.
İngilizce aksanım için Sandra ile çalıştık
◊ Swann Arlaud, avukat karakterine nasıl odaklandınız?
– Swann Arlaud: Gerçek bir avukat olmadan ya da öyle görünmeden bir avukat rolünü canlandırmak istedim. Benim, İngilizcem üzerinde çalışmam gerekiyordu çünkü İngilizcede çoğu Fransız kadar iyiyim, bu yüzden idare etmek, düzgün hareket etmek için çok çalışmam gerekiyordu. Kabul edilebilir bir aksanla konuşmak istedim. Ve filmin hemen başında İngilizce konusunda pek bilgili ve mutlu olmadığımı görebilirsiniz. Ve sonra Sandra ile çalışmaya başlayınca işler akıcı, kolay ve çok güçlü hale geldi. Birbirimizle hep İngilizce konuştuk.
– Sandra Hüller: Evet, işe yaradığı için gerçekten şanslıydık çünkü bazen kelimeler olmadan gerçekten iletişim kurabiliyorduk. Senaryoda aynı mizahı bulduk.
O köpeklerin efendisiydi
◊ Filmde yer alan Messi adlı köpeğin performansı da çok konuşuldu. Messi, festivalde köpek tarafından sunulan en iyi performansa verilen Palm Dog ödülün sahibi oldu…
– Justine Triet: Messi harikaydı. O köpeklerin efendisiydi. Tabii ki, köpeklere sette kötü davranmamaya dikkat etmeliyiz. Filmi çekmeye başlamadan önce köpekle çok çalıştık.
